Bij het WK Afstanden afgelopen maart in Thialf regende het goud voor de Nederlandse schaatsdames. Ook tijdens de Olympische Spelen vorig jaar in Beijing leverden zij al topprestaties, met onder meer drie gouden plakken voor Irene Schouten. Zij trad hiermee in de voetsporen van Yvonne van Gennip, die dit in 1988 ook al voor elkaar bokste. En die toevallig tegenwoordig de teammanager is van onze nationale schaatsploeg. Ze werkte graag mee aan een interview.
Tekst: Annemieke Bartholomeus
Fotografie: De Beeldredacteur, Sven v.d. Vlugt
Thuis! mei 2023
Toen Yvonne van Gennip stopte met schaatsen na de Winterspelen van 1992, wilde ze juist buiten de sport aan de slag. Kijken wat er nog meer was in de wereld. ‘Ik voelde me net Alice in Wonderland; er kwam van alles voorbij en ik vond alles leuk’, zegt ze. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: na vier jaar werd ze gevraagd voor een project om kinderen te enthousiasmeren voor sport. ‘Daarbij maakten kinderen op school met allerlei sporten kennis. Als dat beviel, konden ze vier vervolglessen krijgen bij een club in de buurt en dan besluiten of ze ermee doorgingen of liever iets anders probeerden. Dat had ik vroeger willen hebben!’ Ze ging in op het verzoek en rolde zo toch weer de sportwereld in, die ze sindsdien niet meer verlaten heeft. ‘Dat bleek toch wel mijn wereld. Het enthousiasme, de taal, de down to earth-mentaliteit, daar voel ik me bij thuis.’
Het volledige magazine Thuis! lezen? Word lid van Marente en ontvang ‘m thuis! Of vraag een proefexemplaar aan.
Anno 2023 is ze niet alleen teammanager van de Nederlandse schaatsselectie, maar beheert ze ook het Yvonne van Gennip Talent Fonds. Dit heeft ze opgezet om jonge sporters een duwtje in de rug te geven. ‘Toen ik 16 was, kwam ik bij Jong Oranje. We kregen een fiets, schaatsen, de trainingskampen werden betaald. Ik kon mijn sport bedrijven zonder over de financiën na te hoeven denken. Maar ik zag ook dat dit dat bij veel sporten niet het geval was. Dat vond ik toen al niet eerlijk. In mijn werk kwam ik vervolgens veel jonge talenten tegen die allemaal geld nodig hadden. Om te kunnen trainen, om kwalificatiewedstrijden te kunnen doen … Bij sporten waarbij je een ranking hebt, zoals tennis en vechtsporten, moet je bijvoorbeeld buitenlandse toernooien afgaan. Kan je dat niet, dan kom je ook niet hoog op de ranking en kun je niet meedoen aan een EK of WK. Dat leidt tot ongelijke kansen. Dat is mijn belangrijkste drijfveer voor dit fonds. Ik heb een mooie schaatscarrière gehad, en ik gun iederéén de mogelijkheid om zijn of haar doelen na te jagen.’
Zeven jaar na de start van haar fonds zijn al ruim tweeduizend talenten op weg geholpen, via crowdfunding, donaties en coaching. ‘Aan de afgelopen Olympische Spelen deden vijftig sporters mee die wij op de een of andere manier ondersteund hebben. Fantastisch als talenten doorbreken natuurlijk, maar het belangrijkste is dat ze niet hoeven af te haken. Het gaat mij erom dat iedereen geijke kansen heeft.’ Zelf vond ze haar talententijd het mooiste: ‘Je weet nog niet waar het schip strandt, alles ligt open, je hebt een droom. Dat geeft zo veel energie! Als ik nu al die talenten zie die ook die droom hebben, en hoe ze daarvoor gaan, dan geniet ik daar enorm van.’
Mist ze het niet om zelf in de spotlights te staan? ‘Nee, ik heb van mijn successen genoten, maar bij topsport hoort ook een soort spanning die ik wel gezien had. Achter de schermen past meer bij mij. Ik vind het juist fijn om nu anderen te laten shinen. Om te zorgen dat alles soepel verloopt, zodat zij zich op hun prestaties kunnen concentreren. Wat ik wél miste toen ik stopte met schaatsen, was het saamhorigheidsgevoel, de gezelligheid. Dat je met elkaar op reis gaat, in een team. En het mooie is: dat heb ik nu als teammanager weer. Zo combineer ik het beste van twee werelden. Ik reis mee met een team en we zorgen met elkaar dat er topprestaties kunnen worden geleverd. We werken samen naar een doel. Dat geeft veel voldoening.’
Tussen de bedrijven door blijft ze zo veel mogelijk in beweging. Hardlopen was haar favoriete activiteit, tot ze in 2020 haar meniscus scheurde. ‘Toen was ik even niet mobiel, heel vervelend. Dat maakte ook duidelijk hoe belangrijk bewegen voor mij is. Als me dat wordt afgenomen, moet ik wel even slikken. De orthopeed adviseerde me te gaan fietsen in plaats van mijn knie verder te belasten met hardlopen. Dat heb ik gedaan, eerst op de hometrainer en van lieverlee lekker buiten. Alleen ben ik in de winter veel op reis en dan is fietsen vaak niet mogelijk. Dus ben ik wel weer gaan wandelen, voor zover dat lukte met het programma erbij. En nu de lente weer aanbreekt, pak ik het fietsen weer op. Dat vind ik heerlijk, drie keer in de week lekker een rondje van een uur of iets langer. Ik ben echt een buitensporter. Het is ook makkelijk: je pakt je fiets, stapt op en bent weg. Met hardlopen was dat ook zo. En dan kun je genieten van pontjes, schaapjes, het water, het landschap.’
Dat hoopt ze nog lang te kunnen doen. 'Ik word volgend jaar zestig en ook ik merk dat ik wat ouder word. Als ik nu kniebuigingen doe, kraakt er wel wat. Maar ik prijs me gelukkig dat ik weer alles kan. Normaal gesproken ga je op de automatische piloot en neem je dat makkelijk voor lief. Dat moet je niet doen. Juist door dat gedoe met mijn knie besef ik nu nog meer wat voor groot goed het is om gezond te zijn; de dalen maken je bewuster van de pieken.'
Ze hikt niet op tegen het ouder worden. 'Ik heb twee ouodere zussen dus ik weet een beetje wat me te wachten staat. Zij zijn 77 en 72 en heel fit en vitaal. De middelste is net lekker wezen skiën. Zo wil ik ook wel oud worden. 'Tegelijkertijd besef ik dat je nooit weet hoe het leven loopt. Daarom zeg ik ook: stel niet te veel uit, zeker als je ouder wordt. Leef in het nu en probeer van het moment te genieten.'
Yvonne van Gennip (1964) is een van de succesvolste Nederlandse schaatssters ooit. In 1988 pakte ze drie keer goud op de Olympische Winterspelen in Calgary. In haar medaillekast prijken verder onder meer zilveren medailles voor het WK allround 1988 en het EK allround van 1985, 1986 en 1987. Inmiddels is ze alweer jaren achter de schermen bij het Nederlandse schaatsen betrokken, eerst als teammanager van de DSB-ploeg (met onder andere Marianne Timmer), en sinds twaalf jaar van de nationale selectie. Daarnaast richtte ze het Yvonne van Gennip Talent Fonds op, om jonge talenten te ondersteunen.
